Każdego dnia, przemierzając ścieżki życia, przecinamy autostrady pełne doświadczeń. Niektóre z nich znikają na horyzoncie przeszłości, podczas gdy inne pozostają na zawsze wyryte w naszej pamięci. Są jak pociągnięcia pędzlem na płótnie, jak szkic w pracowni naszych wspomnień.
Nasze uczucia są kolorami, których używamy do namalowania tych wspomnień. Są wypełnione radością, smutkiem, strachem lub miłością, nadają im głębię i osobisty charakter. Dlatego czasami, kiedy wspominamy, zaczynamy odczuwać te emocje na nowo.
U podstaw tego niezwykle złożonego mechanizmu, jakim jest nasz mózg, powstają wspomnienia, przechowywane niczym obrazy w bezkresnym muzeum. Każde doświadczenie pozostawia na zawsze ślad w naszych umysłach. Niepowtarzalny ślad po tym, co właśnie przeżyliśmy i poczuliśmy. W swej istocie, wspomnienie jest symfonią połączeń między neuronami, znajomą ścieżką w gęstwinach umysłu, którą przebyliśmy już wcześniej.
Niektóre wspomnienia są niczym góry, na które musimy się wspiąć, chwile walki i wytrwałości napędzające nas do przekraczania własnych granic. To także momenty niezmąconej radości i wolności, które pozwalają nam spojrzeć w przeszłość. Ale niezależnie od terenu, każde doświadczenie, każde wspomnienie staje się częścią naszej podróży. Każde z nich ma wpływ na to, kim jesteśmy. Wspomnienia i emocje są ogniwami w łańcuchu naszego życia. Są również systemem nawigacji w naszej podróży. Przecież nie chodzi tylko o cele, które osiągamy, ale o wspomnienia, uczucia i tworzenie wspólnych historii.
